Тинејџерите не треба да имаат премногу контрола, но ни премногу слобода: Која е идеалната мера

Периодот на тинејџерството е најпредизвикувачкиот дел од родителството. Детето веќе не е мало, но сè уште не е возрасно. 

Сака слобода, но истовремено има потреба од насоки и сигурност. Тука почнува вечната дилема: колку контрола е доволно, а кога станува премногу?

Премногу контрола често раѓа бунт. Кога родителот постојано проверува, забранува, поставува правила без објаснување, тинејџерот се чувствува како да нема доверба. Тоа ја разнишува врската и ги поттикнува младите да се повлечат или, уште полошо, да почнат да кријат. Наместо да бидат искрени, избираат тајност – токму за да ја заштитат својата слобода.

Од друга страна, целосната слобода може да биде исто толку ризична. Тинејџерите не бараат родители кои се пријатели по секоја цена – бараат водачи со разбирање. Потребно им е да знаат дека постојат граници, но и дека тие можат да разговараат за нив.

Психолозите советуваат баланс: слушајте повеќе, судете помалку. Наместо „Не излегуваш вечерва!“, обидете се со „Кажи ми зошто ти е важно да излезеш и како можеме да се договориме“. Така детето учи одговорност, а не страв.

Контролата не треба да биде ѕид меѓу генерациите, туку мост од доверба. Кога тинејџерот знае дека може да зборува без осуда, и родителот има помалку причини за страв. На крај, најдобрата контрола е онаа што не се чувствува – туку се гради со љубов, почит и постојана комуникација.