Приказната што го шокираше светот: Близначки се родиле 15 месеци по смртта на нивните сестри, таткото тврдел дека се реинкарнација

Таткото тврдел дека тие се реинкарнација на мртвите сестри, поради изгледот и однесувањето на близначките, како и нивните сеќавања.

Кога наставничката по веронаука Лорен Полок го информирала својот клас дека ќе им биде прикажан документарец за реинкарнација, 12-годишната ученичка точно знаела што ќе види на телевизискиот екран. Со чудење гледала како се појавува позната фотографија - онаа чиј оригинал стоел на каминот во нејзиниот семеен дом. На неа се гледа нејзиниот татко Кит со нејзините родители, три браќа и две помлади сестри, Жаклин и Џоан. Она што документарецот го открил потоа било уште пошокантно.

Не само што двете девојчиња, Жаклин и Џоана, трагично загинале во сообраќајна несреќа во мај 1957 година кога имале само 6 и 11 години, туку нивниот татко Џон потоа прорекол дека неговата сопруга ќе роди идентични близнаци - кои, како што рекол, ќе бидат реинкарнација на Жаклин и Џоана, пишува „Дејли меил“.

Неверојатно, таа всушност родила идентични близнаци 15 месеци подоцна, што ги шокирало лекарите кои откриле само едно отчукување на срцето за време на нејзината бременост. Понатаму, помладата близначка, Џенифер, имала лузна над окото на истото место каде што помладата од двете починати сестри, Жаклин, имала лузна од несреќа во детството.

Тоа беше една од многуте морничави сличности помеѓу близначките и нивните покојни сестри, а нивниот татко Џон почина во 1985 година, сè уште инсистирајќи дека неговите девојчиња се реинкарнирани.

Сепак, овој документарец, снимен во 1979 година и веќе 20 години стар кога Лорен го видела, беше првиот пат кога слушна за тврдењата на нејзиниот дедо. Нејзиниот татко, Кит, никогаш не спомна што се случило со неговите сестри, а во ретките прилики кога зборуваше за својот татко, тоа не беше со љубов во гласот.

„Едноставно не можев да сфатам“, се сеќава денес Лорен, сега 37-годишна телевизиска продуцентка. „Буквално никогаш не зборувавме за тоа. Ѝ кажав на мајка ми што се случи кога се вратив дома и таа ми рече да не му го спомнувам тоа на татко ми затоа што го вознемируваше и не веруваше во ниту еден збор од тоа“, додаде таа.

Кит не беше единствениот скептик. Од моментот кога Џон ги изнесе своите тврдења, многумина, вклучително и членовите на неговото семејство, го окарактеризираа како луд или очаен за публицитет. Сепак, други, вклучувајќи ги и научниците кои патувале од далеку до домот на Полок во Нортамберленд, ги сметале близнаците за еден од најубедливите докази дека душите на мртвите можат повторно да се појават во телата на живите.

Како се одвиваше сè?

Сепак, со години оваа приказна беше занемарена - сè до неодамна. Имено, оваа необична приказна се враќа за прв пат по речиси половина век во подкастот „Екстрасензорно“, каде што во осум епизоди случајот се преиспитува и го следат членови на семејството Полок, додека се открива мрежа од тајни и противречности.

Приказната за „морничавите близнаци“, како што ги нарекува продуцентката Роузи Пај, е поткрепена со едно централно прашање што се провлекува низ подкастот: што се случува откако ќе умреме? „Тоа е нешто за кое сите размислуваме. Ова се случи и придонесува за наративот дека е натприродно, но потоа тука е и контра-наративот, а тоа е дека случајностите едноставно се случуваат“, вели Раузи.

Приказната започнува во повоена Англија, каде што прво Џоана, а потоа Жаклин се родени во семејството Полок. Нивниот елегантен татко Џон, често облечен во троделно одело и вратоврска, водел бизнис за камионски превоз и достава на млеко и иако не бил богат, семејството живеело добро. И потоа, едно сончево неделно утро во 1957 година, се случи трагедија. Жаклин и Џоана одеа рака за рака кон црква со нивниот пријател Тони кога зелен автомобил се качи на тротоарот и ги удри. Сите тројца беа убиени. Возачот, Марџори Вин, беше пронајден во несвест по предозирање со аспирин и лекот за епилепсија фенобарбитон. Подоцна беше сместен во психијатриска болница.

Ужасниот инцидент ја потопи тесно поврзаната заедница во жалост, но Џон се чинеше дека брзо се опорави од својата тага. Долго време фасциниран од концептот на реинкарнација, тој им кажуваше на сите што ќе слушаа дека наскоро повторно ќе ги види своите ќерки - не во задгробниот живот, туку овде на Земјата. Неговото тврдење дека неговата сопруга Флоренс наскоро ќе ги роди реинкарнираните духови на Џоан и Жаклин беше практично светогрдие во конзервативна Англија во 1950-тите, особено за човек кој бил воспитан како побожен католик.

Сепак, Флоренс навистина повторно забременила и на 4 октомври 1958 година, против сите очекувања, ги родила близнаците Џилијан и Џенифер, со помош на видливо шокирана бабица.

„Џон испорачувал млеко кога се случило тоа. А приказната вели дека еден пријател истрчал да го најде и рекол: „Имам добри вести за тебе“. А Џон веднаш рекол: „Да, знам. Близнаци“, вели Лорен, внуката на Џон.

Уште повеќе, дури и скептичната Флоренс, побожна католикка, не можела а да не го забележи белегот на челото на Џенифер, на истото место каде што Жаклин имала лузна. Таа исто така имала идентична потемна дамка од кожата, со големина и облик на отпечаток од палец, на колкот.

Тоа што пророштвото на Џон очигледно се остварило било доволно за да предизвика вознемиреност кај жителите на Хексам: некои ги избегнувале Полокови, а кога близнаците наполниле шест месеци, целото семејство се преселило 50 километри подалеку во крајбрежниот град Витли Беј.

Како што близначките растеа, така растеа и доказите

Како што близначките растеа, не беше само нивната растечка физичка сличност со нивните починати сестри она што ги погоди нивните родители. И двете изгледа ги изразуваа своите чувства и инстинкти на начинот на кој тоа го правеа починатите сестри: Џилијан се однесуваше како Џоана, Џенифер се однесуваше како Жаклин. И сепак, инсистираа Полокови, никогаш не им беше кажано ништо за таа трагична приказна. „Никогаш ништо не им кажавме“, постојано нагласуваше Џон на новинарите што ги посетуваа.

Родителите тврдеа дека близначките сакаат иста облека и песни како и нивните починати сестри и зборуваа за пријателите на нивните сестри што никогаш не ги запознале. Кога Флоренс ги донесе старите играчки на семејството од таванот, девојчињата веднаш се фатија за различните играчки без расправии или двоумење, Џилијан ги земаше омилените играчки на Џоан, додека Џенифер ги избираше оние на Жаклин.

Кога се вратија во Хексам, родителите тврдеа дека нивните ќерки биле во можност да идентификуваат области што не можеле да ги видат порано во животот, бидејќи никогаш порано не биле однесени во овој град. Исто така, двете близначки имале фобија од автомобили, страдајќи од чести кошмари во кои биле удирани од автомобил. Ако биле изненадени од возило на улицата, тие извикувале: „Автомобил! Доаѓа по нас!“.

Во друг необичен пресврт, Џилијан еднаш покажала кон белегот на челото на нејзината идентична близначка и рекла: „Тоа е лузната што Џенифер ја добила кога паднала на кофата“, што всушност е начинот на кој покојната Жаклин ја добила лузната.

Нивната мајка, која сè уште имала проблеми да верува во концептот на реинкарнација, а камоли дека нејзините ќерки можеле да ја отелотворат, исто така се сетила еднаш кога наишла на близначките додека играле игра во која Џенифер ја држела главата на нејзината сестра во скут, велејќи: „Твоите очи крварат. Таму те удрила кола“.

Нивната приказна била толку убедлива што професорот Иан Стивенсон, американски психијатар кој се смета за еден од водечките истражувачи на реинкарнација, го преминал Атлантикот шест пати за да го интервјуира ова семејство. До последниот здив во 2007 година, тој останал убеден дека близначките Полок се најубедливата студија на случај на која наишол во децениите истражување.

Близнаци посветени на тврдењата на нивниот татко

Сепак, некои членови на семејството Полок сметаа дека целата приказна е бесмислена, а исто така имаа малку добри работи да кажат за Џон. Ова го вклучуваше и таткото на Лорен, Кит, братот близнак, кој почина во 2015 година. „Кога почина мојот дедо, мојот татко рече нешто како: „Па, старецот е мртов“, што воопшто не звучи како мојот татко. Многу луѓе немаа многу убави работи да кажат за мојот дедо“, изјави Лорен за Дејли Меил.

Ќерките на братот на Кит, Иан, вториот син на Џон, исто така немаа убави зборови за својот дедо. Тие го опишаа Џон во подкастот како „нарцисоиден мал човек кој ги излудуваше другите“, кој ја злоупотребуваше својата прекрасна сопруга Флоренс и ја измисли реинкарнацијата на своите ќерки.

Последното јавно емитување на приказната се случи во документарец на ITV од 1979 година, кој Лорен беше прикажан во училиште, а кој беше снимен кога близнаците имаа 21 година. „Искрено, не можев да го сфатам тоа“, вели Лорен. И бидејќи нејзиниот татко не сакаше да зборува за семејната историја, се чинеше дека вистината и вистинските околности ќе останат под знак прашалник. Тоа беше сè додека Лорен не доби повик од тимот што работеше на подкастот „Екстрасензори“, кој бараше членови на семејството Полок. На крајот, тие ја пронајдоа Лорен, но и една од близначките - Џенифер, која е жива и има 66 години. Додека Џилијан, бешепочината.

Џенифер сè уште ја има русата коса и светло сините очи од својата младост, како и белегот, еден од клучните докази за наводна реинкарнација, и живее со својот сопруг Стив во северозападна Англија. Потребни беа неколку месеци убедување за Џенифер дури и да се согласи да биде интервјуирана. И кога екипата на подкастот ја посети дома, нејзините сеќавања не беа онакви какви што очекуваа.

За разлика од тоа како другите членови на семејството го прикажаа Џон, како рамнодушен, суров и „патетичен“ човек, Џенифер го памети како „многу добар татко“.

„Бидејќи нашите браќа беа многу постари од нас, ние бевме миленици на семејството. Тој нè разгалуваше. Нè нарекуваше „моите две принцези“. Многу нè сакаше“, вели таа. Џенифер се сеќава на кампувањето во Шкотска, пикниците на плажа и на нејзиниот татко како свири пијано на Божиќ додека остатокот од семејството пееше.

Според нејзиното сведоштво, нејзината мајка и татко уживале во среќен брак: „Тие беа навистина среќни. Никогаш не ги видов мама и тато да се караат. Никогаш не видов никакво физичко малтретирање од мојот татко.“

Исто така, таа целосно ги поддржува тврдењата на нејзиниот татко. Исто како што Џон еднаш жестоко тврдеше дека никогаш не им кажал на своите близначки за постоењето на нивните постари сестри, Џенифер се колне во истото. Таа тврди дека нејзините и родителите на Џилијан ја кажале вистината само во доцните тинејџерски години.

„Џил и јас бевме воодушевени“, рече таа, потсетувајќи се како навистина имале фобија од преминување на улицата и како Џил била нарекувана „пингвин“ поради нејзиниот специфичен начин на одење, а покојната Џоана одела на ист начин, или барем така велат оние што ја познавале.

Клучното прашање, секако, е дали таа верува во зборовите на нејзиниот татко - дека таа е реинкарниран дух на нејзината сестра Жаклин. „Мислам дека она што го кажа беше вистината, целата вистина, начинот на кој тој веруваше во тоа. Не мислам дека ќе нè вклучи сите нас во таа приказна ако лажеше за тоа“, заклучи Џенифер.