Марина преживеала ужасна болест, а потоа родила близнаци: За време на ВТО, се разболела, ги замрзнала ембрионите и го остварила својот сон

Приказната за Марина од Сплит е надеж за секој што се бори со предизвици при зачнувањето - таа доби рак за време на ин витро оплодување, ги замрзна ембрионите, ја победи болеста и роди близнаци.

„Пред два и пол месеци, нашата животна желба се оствари - јас и мојот сопруг ги добивме близнаците, Дора и Аријана. Тие се нашите две мали чуда што ги посакувавме со години, а успеавме да ги добиеме благодарение на неверојатниот напредок на медицината“, почнува Марина Зечиќ (42), економистка од Сплит која работи во приватна транспортна компанија и копретседателка на Здружението Каспер за жени кои страдаат од и се лекуваат од малигни заболувања.

Во интервју за „Жени во Адрија“, таа вели дека се бори со хормонален дисбаланс уште од тинејџерските денови, што довело до инсулинска резистенција, а веќе на 16-годишна возраст лекарите ја предупредиле дека ќе има проблеми со зачнувањето.

„Кога се омажив, мојот сопруг Ален беше свесен за ова, но рече дека се жени со мене од љубов, а не за да му родам деца. Затоа бевме многу опуштени во врска со прашањето за родителството. Но, по шест години заеднички живот и брак, ништо не се случи, иако се обидувавме да имаме дете последната година“, објаснува Марина, која нејзината соседка ја упатила на Одделот за хумана репродукција во болницата во Сплит.

Борба против неплодност и малигна дијагноза

„Ја започнавме постапката за асистирано оплодување во 2016 година и на почетокот беше само прашање на апчиња за регулирање на хормоните. Иако изгледа едноставно, таа приказна носи значителен емоционален товар бидејќи човекот е потчинет на пресметката на плодни денови, плодни часови и се чувствува како темпирана бомба“, се присети Марина и рече дека првата постапка не функционирала.

Потоа лекарите наредиле нови наоди, но иако имала свежи ултразвучни снимки на дојки, гинекологот побарал да се повтори прегледот уште еднаш.

„Потоа пронајдоа некоја промена што не изгледаше малигна, но мораа да направат пункција која исто така не покажа малигни клетки. Лекарите се сомневаа на фиброаденом и ме испратија на операција за да го отстранат. Патохистолошките наоди што дојдоа потоа нè запрепастија сите. Тоа беше малиген тумор на дојка“, раскажува Марина, додавајќи дека животот запрел во тој момент.

Следеа уште две операции за отстранување на туморот, кој беше поголем отколку што изгледаше.

Замрзнување на ембриони како надеж за иднината

„Имав 34 години и беше прашање дали ќе преживеам. Мојот онколошки тим се потруди, а по третата операција морав да започнам со хемотерапија, зрачење и антихормонална терапија, односно индуцирана менопауза. Лекарите потоа ми понудија опција за криопрезервација, односно замрзнување на оплодените јајце клетки за да можам да станам родител по седум или осум години ако третманот оди во вистинската насока“, продолжува оваа храбра жена, која ја прифати постапката верувајќи во стручноста на лекарите и напредокот на медицината.

Третманот помина добро, и како што таа се опорави и стана јасно дека ја победила болеста, нејзината желба да стане родител се врати.

„Во мај 2023 година, онкологот привремено ми ги прекина лековите за да може моето тело да се исчисти за да можеме повторно да пробаме асистирана репродукција со мојот сопруг. Во текот на една година, направив сè што е во моја моќ за да се опоравам што е можно подобро, а потоа дојде септември 2024 година“, продолжува Марина.

Бременост од првиот обид

Таа вели дека таа и нејзиниот сопруг замрзнале седум ембриони, а три ембриони го преживеале процесот на одмрзнување.

„Постоеше ризик да забременам со тројки, што моето тело немаше да го толерира. Се договоривме со ембриолозите повторно да го замрзнеме третиот ембрион, но постапката не функционираше. Останатите два ембриона беа префрлени во матката и јас забременив со близнаци“, објасни Марина, додавајќи дека бременоста била школска бременост, а таа се родила со царски рез.

„Кога животот ме соочи со дијагноза, мислев само како да си ја одржам главата жива. Привремено морав да заборавам на мајчинството, а ембрионите ги замрзнавме со мислата дека животот ќе донесе она што мора да биде. Затоа мирно отидовме на ембриотрансфер, свесни дека не можеме да влијаеме на многу работи. И успеавме од самиот почеток. Не треба ни да споменувам колку бевме пресреќни“, вели Марина.

Таа вели дека медицинскиот тим на родилиштето во Сплит, од Одделот за хумана репродукција до акушери и педијатри, ѝ помагал на секој чекор.

„Сè оди напред, вклучително и медицината. Затоа треба да го извлечеме најдоброто од тоа. Инаку, сè уште би верувале дека Земјата е рамна плоча. Кога ќе се случи ново откритие во третманот на, не знам, на пример, рак или некоја друга болест, тоа обично се пречекува со раширени раце. Но, кога станува збор за третман на неплодност, мислењата се поделени. Иако никогаш не знаете што ве чека во животот, со оглед на мојата состојба и болеста на тироидната жлезда што се појави како резултат на сите терапии што ги примив, има многу мали шанси дека некогаш ќе останам бремена. Така дојдоа на свет моите две прекрасни мали чуда“, заклучи Марина.