Ја одгледал својата ќерка со сопругата, а потоа дознал ужасна тајна: „Не знам дали треба да ѝ ја кажам вистината?“

Исповед на човек кој открил ужасна семејна тајна по 17 години.

Некои моменти го менуваат семејството - и срцето - засекогаш. За еден татко, она што требаше да биде прослава на 17-тиот роденден на неговата ќерка се претвори во најтешкиот момент во неговиот живот. Само во неколку реченици, жената со која помина две децении призна тајна што му го сруши светот - и го остави да се прашува дали ќерката што ја одгледува е всушност негова.

Исповед што уништи 20 години брак

„Сопругата Сара и јас сме во брак 20 години. Нашата ќерка штотуку наполни 17 години. За време на прославата, Сара одеднаш ме повика во дневната соба да разговараме. Беше бледа и трепереше“, ја започна својата исповед очајниот татко.

„Ми кажа дека дознала дека е бремена само неколку дена пред нашата свадба - но дека детето не е мое. Шест недели пред свадбата, додека бев на службено патување, таа излезе со пријатели и заврши во кревет со друг маж што никогаш повеќе не го виде. Кога дозна дека е бремена, знаеше дека бебето не може да биде мое.“

„Ја одгледав, а сега не знам дали е моја“

Таткото беше изненаден. Ја одгледуваше својата ќерка 17 години, верувајќи дека нивното семејство е цврсто и искрено.

„Чувствувам како целиот мој живот да ми се распаѓа пред очи. Не знам дали треба да останам во брак. Дури и не знам дали треба да ѝ ја кажам вистината. И најлошо од сè - сега се прашувам дали воопшто треба да ја оставам во мојот тестамент. Таа е моја ќерка во секоја смисла што е важна... а сепак, во исто време - не е“, напиша тој.

Срцекршачка дилема

Сега, додека очекува неговиот поранешен свет да се распадне, тој е растргнат помеѓу љубовта кон детето што го одгледал и болката од предавството на жената на која ѝ верувал.

„Не знам дали некогаш повторно ќе можам да ја гледам Сара со истите очи. Не знам дали треба да ѝ ја кажам вистината на ќерка ми, дали треба да ја замолам да го пронајде нејзиниот биолошки татко... или треба да молчам и да продолжам да ја сакам како што правев досега“, заклучи тој.

Како да се преживее вистината што боли?

Одделете ја вината на сопругата од односот со ќерката. Таа не е одговорна за она што се случило пред нејзиното раѓање. Запрашајте се: Дали вашата љубов кон неа се променила поради оваа информација - или само вашиот гнев кон вашата сопруга?

Размислете да разговарате со вашата ќерка. Таа има право да знае кој е нејзиниот биолошки татко. Ќе биде болен разговор, но искреноста може да спречи уште подлабока болка подоцна.

Не донесувајте одлуки во лутина. Не одлучувајте за ништо додека не се смирите. Без разлика дали останува дел од вашата волја или не, тоа треба да биде одлука донесена без горчина - за да не се каете подоцна.

Совет од сите страни

Кога приказната стигна до јавноста, коментарите се следеа еден по друг. Многумина се обидоа да понудат утеха и совет, некои правеа „математика“, а имаше и такви што потсетија дека одговорноста не треба да падне врз човек кој е веќе повреден.

Една читателка, Бренда Венс, нагласи дека крвта не треба да менува ништо:

„Фактот дека таа не е биолошки ваша не треба да менува ништо. Единственото прашање е - дали сакате да ѝ оставите нешто, како порано. Таа сигурно има право да знае дека не сте нејзин биолошки татко и да ги добие сите информации што вие и вашата сопруга можете да ѝ ги дадете.“

Џенифер Бартлет имаше сличен тон, размислувајќи за текот на времето и вистинската улога на родителите:

„Ако добро разбирам, вие сте во брак 20 години, а таа има 17 години. Таа е сè уште ваша ќерка, освен ако не ви е кажана некоја друга вистина. Математиката не се собира, но таа е сè уште ваша ќерка ако така сте ја гледале цело време.“

Сепак, еден од најострите коментари го остави корисник по име Талмид. Тој истакна дека вистината мора да дојде од оној што измамил:

„Не е негово да ѝ каже на ќерка си, туку на мајката. Таа е таа што изневерувала и треба да ги сноси последиците и да објасни. Не треба да ставате повеќе товар на човекот кого таа веќе брутално го изневерувала. Дозволете мајката да преземе одговорност и да бара Божјо водство.

На овој начин, целиот спектар на емоции беше одразен во коментарите - од поддршка и емпатија, преку конфузија, до сурови осуди.