Дали тинејџерите се должни да се грижат за помалите браќа и сестри?

Прашањето за тоа дали тинејџерите треба да се грижат за своите помали браќа и сестри е често тема на дебата во многу семејства. Иако е корисно децата да развиваат чувство на одговорност, важно е да се направи јасна разлика меѓу помош и обврска.

Кога тинејџерот повремено чува помало дете, му помага со домашни задачи или е тука кога родителите се зафатени, тоа може позитивно да влијае на семејната поврзаност. На тој начин младите учат емпатија, одговорност и семејна солидарност.

Сепак, одговорноста за одгледување и воспитување на децата не треба да паѓа на тинејџерите. Родителите се тие што имаат главна улога во грижата и носењето одлуки. Ако грижата за помалите деца стане постојана обврска, таа може да го оптовари тинејџерот, да влијае негативно на неговото учење, слободно време и емоционално здравје.

Во должностите на едно дете спаѓаат основни активности како уредување на сопствениот простор, помош во домашните обврски според возраста и почит кон другите членови на семејството. Никогаш не треба да се очекува од детето да ја преземе улогата на родител.

Најздрави семејни односи се градат на рамнотежа: кога сите членови придонесуваат според своите можности, без чувство на притисок или преголема одговорност за која не се подготвени.