Животот со постар или помал брат/сестра влијае на среќата и карактерот на тинејџерите – еве како!

Семејството е првото место каде што тинејџерите учат како да сакаат, да се борат, да делат и да простуваат. Но многумина се прашуваат – дали растењето со брат или сестра, било постар или помал, навистина нè прави посреќни?

Според психолозите, одговорот е да, но на различен начин. Тинејџерите кои имаат постари браќа или сестри често чувствуваат поголема сигурност и заштита. Тие имаат некој што им го трасира патот, од кого можат да научат како да се снајдат во училиштето, друштвото или љубовта. Постарите често ја имаат улогата на неформален ментор – иако понекогаш со доза на контрола или совет што не е секогаш посакуван.

Од друга страна, тинејџерите кои растат со помали браќа или сестри обично развиваат поголема емпатија, одговорност и зрелост. Тие учат да се грижат за некого, да бидат пример и да имаат трпение. Психолозите велат дека токму ова чувство на „потребност“ им помага да изградат повисока самодоверба и емоционална стабилност.

Секако, не е секогаш сè идеално. Во некои семејства, постарите се жалат дека мора да бидат „втора мајка или татко“, а помалите дека секогаш се споредувани со „совршениот брат или сестра“. Но токму овие конфликти често градат зрели односи, самостојност и способност за комуникација.

Истражувањата покажуваат дека тинејџерите со браќа и сестри имаат помал ризик од осаменост и депресија, а често развиваат и подобри социјални вештини. Тие порано учат да делат, да се борат за своето мислење и да простуваат – нешта што не се учат во книги.

Без разлика дали сте постар или помлад во семејството, вистината е дека браќата и сестрите ни се првите пријатели и првите противници, но и најдолготрајните сојузници во животот. А токму тоа – чувството дека не си сам – е една од најголемите формули за среќа.